Szczupakowe otwarcie.

Majowe otwarcie może być pełne sukcesów lub porażek. Wszystko zależy od pogody. I nie chodzi tutaj o same szczupaki, ale głównie o ich ofiary. Kiedy wytrze się płoć, ukleja czy okoń, tego nie możemy być pewni. Jedno jest jednak niezmienne. Duże szczupaki zawsze polują na swych mniejszych braci, którzy przez większość roku przebywają na płyciznach.



Nie lubię wywarzać otwartych drzwi, więc i na rybach stosuję proste i jednocześnie logiczne rozwiązania. Polując na majowe szczupaki podaję im przynętę w miejsce w którym się jej spodziewają i co ważniejsze – którą znają. Imitacja szczupaka. To bez wątpienia popularny pokarm naszych herbowych drapieżników. Jednak spośród wielu dostępnych imitacji tej ryby wybieram te, które nie wymagają ode mnie nerwowych ruchów a od szczupaków gwałtownych pogoni. Maj bywa różny i w często zimnej jeszcze wodzie ryby nie będą ganiały za ostro pracującym jerkiem. Jednak skusi je coś, co wolno porusza się pomiędzy roślinami. Dlatego przynętą po którą sięgam daje się prowadzić bardzo wolno w przypowierzchniowych warstwach wody. Zamaszysty ogon Hybrid Pike mocno faluje, wabiąc ryby nawet ze sporej odległości.



Używam 17 centymetrowego wabika, którym bez trudu połowimy „z ręki”. Zaletą tej przynęty jest jej pływalność. Mogę podać ją nawet na pół metrowej wodzie, tuż nad roślinami. Często zanim poczujemy branie na wędce, widać ten charakterystyczny ruch w wodzie. Ryba z kilku metrów podpływa do przynęty i atakuje ją niemal na powierzchni. Te widowiskowe brania na długo zostają w pamięci. W moim rankingu oddałby 5 brań gdzieś z głębokiego dołka, za jedno z powierzchni. To zupełnie inne łowienie. Wymaga skupienia i ciągłej obserwacji. Używam dłuższych wędek, którymi lepiej manewruję pomiędzy roślinami. Waga przynęty (45 gramów) pozwala mi sięgnąć ryb, nawet bardzo oddalonych od brzegu.



Łowiąc w roślinach całkowicie rezygnuję z metalowego przyponu. Ciągłe zaczepiania o łodygi potrafi sfatygować nawet najmocniejsze stalki. Zamiast tego sięgam po fluorocarbon o średnicy 0,70 mm. W wodzie jest niewidoczny, nawet twarde łodygi nie zmienią jego kształtu a ryb nie tracę prze to żadnych. Co więcej, przez wiele lat używania klasycznych wolframów straciłem sporo szczupaków. Odkąd całkowicie przestawiłem się na fluorocarbon, nie straciłem żadnej ryby.



W maju nad wodą trzeba być. Nie zawsze po to by złowić szczupaka. Warto przysiąść na chwilę i poobserwować wodę. Zobaczyć gdzie kręcą się ukleje i okonie, gdzie ptaki zdradzają obecność ławicy. Te wszystkie informacje, zbierane przez lata pozwalają w przyszłości lepiej wykorzystać czas nad wodą i zminimalizować ilość tzw. pustych wypraw.

Tekst i foto
Wojciech Krzyszczyk