Uważajmy na lodzie: w wyniku rozpaczliwej walki straciłem kilka paznokci

Grzegorz Ziemek dwukrotnie wpadł pod lód, a Michał Napiórkowski wielokrotnie ratował ludzi spod lodowej pokrywy. Poznajcie bohaterów naszego reportażu i ich historie, które wywołują gęsią skórkę…
Grzegorz Ziemek wędkarz, płetwonurek, mors, żeglarz, „człowiek wody”. Michał Napiórkowski - instruktor technik przetrwania Prezes Fundacji Strefa Przetrwania, funkcjonariusz PSP na stanowisku Dowódca Sekcji, płetwonurek MSWiA, instruktor nurkowania CMAS, w tym nurkowania pod lodowego. Co łączy tych dwóch Panów? Oczywiście zamiłowanie do wody.



Dwie kąpiele w dwa lata
Niekontrolowane kąpiele pod lodowe zdarzyły mi się dwie –opowiada Grzegorz Ziemiek.- Pierwsza to rok 1997 lub 98 , druga rok później. W tamtych latach byłem zapalonym wędkarzem. Każdą wolną chwilę spędzałem nad wodą z wędką w ręku. Jak naszła ochota to rano wsiadałem w samochód i samotnie wyruszałem na Mazury. Właśnie na takich samotnych wędkowaniach spotkały mnie przygody. O ile pierwsza okazało się stosunkowo niegroźna , blisko brzegu i na płytkiej wodzie to kolejna napędziła mi niezłego strachu i fizycznego bólu. Za pierwszym razem zarwał się pode mną lód blisko brzegu. Najprawdopodobniej trafiłem na duży przerębel wykuty przez rybaków. Stosunkowo szybko i łatwo udało mi się wydostać na brzeg i oprócz przemoczenia i zmarznięcia, nie miałem innych strat. Druga przygoda była już dużo groźniejsza. W środku tygodnia miałem trochę wolnego czasu więc w samochód i nad jezioro. Było to już marzec i lód na jeziorze Zdróżno nie miał już stabilnej struktury. Ale co tam , jadę. Podczas powrotu około 200—300 metrów od brzegu nagle poleciałem w dół. Sytuacja nieciekawa. Byłem sam na jeziorze, a próby wspięcia się na śliski lód kończyły się ześlizgnięciem do wody. Nie wiem, jak długo walczyłem, ale po jakimś czasie udało mi się wygramolić. Bardzo ostrożnie, na miękkich nogach dotarłem do brzegu gdzie stał samochód. W nim po zdjęciu mokrego ubrania i zawinięciu się w koc , szczękając zębami z zimna i emocji dochodziłem do siebie. Po jakimś czasie poczułem na opuszkach palców dziwne uczucie mrowienia i ciepła, okazało się że w wyniku rozpaczliwej walki straciłem kilka paznokci. Oprócz tego, utopiło się większość sprzętu wędkarskiego. Czy wchodzę teraz na lód? Oczywiście że tak , hobby (wędkarstwo) wygrywa ze strachem. Te przygodny nauczyły mnie nie wchodzić na bez zabezpieczenia. Mam na sobie około 3 metrowy kawałek linki , w kieszeni raki przydatne do podciągania się na lodzie (dwie rączki zakończone gwoździami które wbija się w lód i to pozwala wydostać się z przerębla). Dodatkowo w skrzynce ze sprzętem wędkarskim mam dodatkową, 5 metrową linę. Dbam także o to, aby w zasięgu był jakiś inny wędkarz z którego pomocy mógłbym ewentualnie skorzystać- wyjaśnia wędkarz.

Grzegorz był także świadkiem niebezpiecznej sytuacji z lodem w roli głównej.

-Rzecz się pod koniec lat 90-tych działa na przesmyku łączącym jezioro Śniardwy z jeziorem Warnołty. Widziałem jak pod polonezem załamał się lód, na szczęście na płytkiej wodzie i obyło się bez ofiar w ludziach, ucierpiał tylko samochód.

Zginął ratując brata…

Michał Napiórkowski zgodził się podzielić z nami smutną historią, w której brał udział jako ratownik.To opowieść o dwóch braciach, w wieku 14 i 18 lat. Udało się uratować tylko młodszego chłopca…

-Pod młodszym z chłopców załamał się lód, starszy chcąc go ratować wskoczył za nim do przerębla-opowiada Michał Napiórkowski.-Po chwili obaj zniknęli pod lodem. Młodszego z chłopców udało się wydostać spod lodu po prawie 30 minutach od otrzymania zgłoszenia przez służby ratownicze. Czas, który upłynął od momentu wezwania służb, do momentu podjęcia resuscytacji to 28 min, mimo tego resuscytacja przyniosła efekt. Chłopiec po ok. 7 dniach opuścił szpital w stanie ogólnym: dobrym. Tak zbawiennie działa niska temperatura na organizm człowieka w sytuacji zatrzymania krążenia. Nawet po upływie kilkudziesięciu minut od momentu kiedy człowiek znalazł się pod lodem, jest szansa przywrócenia akcji serca, a konsekwencję niedotlenienia organizmu będą zawsze mniej rozległe z powodu spowolnionego metabolizmu na skutek niskiej temperatury. Drugi z chłopców zginął chcąc ratować brata. Ciało odnaleźliśmy z wykorzystaniem technik nurkowania podlodowego dopiero następnego dnia ,w odległości kilkunastu metrów od przerębla.



Kiedy MY wpadniemy pod lód…

-W przypadku, kiedy załamie się pod nami lód i wpadniemy do wody, musimy się utrzymać na wodzie korzystając z lodu, który jest krawędzią naszego przerębla, lub korzystając z improwizowanych źródeł wyporności np. plecak, torba- tłumaczy instruktor.- Następnie, aby wydostać się na powierzchnie samodzielnie, powinniśmy zastosować dwie techniki, zależnie od grubości pokrywy lodowej. Pierwsza z nich, to kruszenie lodu przez uderzenie od góry, aż do momentu kiedy dotrzemy do powierzchni lodowej na tyle grubej aby utrzymała ciężar naszego ciała. Druga technika, to wydostanie się z przerębla na taflę lodu. Tę technikę zastosujemy, jeżeli przynajmniej jedna z krawędzi przerębla jest na tyle gruba, aby utrzymać nasze ciało. Do wydostania się może być pomocny nóż, który zawsze warto mieć przy sobie. Technika wydostania się z przerębla jest dość trudna. Cała filozofia polega na tym, aby ciężar naszego ciała rozkładać na jak największej powierzchni lodu. Każde oddziaływanie punktowe np. łokciem spowoduje prawdopodobnie ponowne zarwanie lodu pod naszym ciałem. Jeżeli tak się stanie, to walczymy kolejny raz, aż do skutku. Musimy pamiętać że walczymy o życie. Jeżeli odpuścimy, np z powodu zmęczenia, to będzie prawdopodobnie nasz koniec. Po wyjściu na ląd powinniśmy jak najszybciej podnieść temperaturę naszego ciała, Jeżeli nie mamy schronienia, transportu, suchej odzieży itp. Powinniśmy w pierwszej chwili uchronić się przed wiatrem, zdjąć odzież, wycisnąć z wody i założyć ponownie na siebie. Pamiętajmy że woda wychładza około 20 razy szybciej niż powietrze. W dalszej części musimy zadbać o podniesienie temperatury naszego ciała. Jeżeli jest z nami inna osoba, czy zwierzę np. Pies, wykorzystajmy temperaturę jego ciała. Jeżeli to możliwe rozpalmy ogień. Wezwijmy pomoc. Pamiętajmy, aby po podniesieniu temperatury naszego ciała nie doprowadzać do ponownego wychłodzenia. Przywracaniu temperatury może towarzyszyć ból. szczególnie jeżeli odmrożone części ciała poddamy działaniu ciepłego suchego powietrza (np. nawiewy w samochodzie).

Gdy kolega wpadnie do wody, a my jesteśmy świadkami…
..trzeba wezwać pomoc, bezwzględnie w pierwszej kolejności- apeluje Michał Napiórkowski.Następnie należy z pozycji stojącej przejść do pozycji leżącej na brzuchu(chodzi o to aby przestać oddziaływać na lód punktowo i masę naszego ciała rozłożyć na jak największa powierzchnię lodu. Ręce i nogi szeroko, bez punktowego oddziaływania na pokrywę lodową. Np. łokciami czy kolanami). Po tym musimy ostrożnie „podpełznąć” do osoby potrzebującej pomocy. Gdy dotrzemy do potrzebującego, rzucamy mu przedmiot, którego może się chwycić. Należy unikać podawania ręki. Może to być linka, kurtka, gałąź, za pomocą której będziemy wyciągnąć poszkodowanego z wody. Po wydobyciu należy przywrócić osobie właściwą temperaturę ciała. Pamiętajmy że decydując się na ratowanie osoby z przerębla musimy być pewni własnych sił. I przede wszystkim działać racjonalnie. Mimo silnego stresu planowo i skutecznie udzielać pomocy. To podstawa ratownictwa. Dobry ratownik- to żywy ratownik- wyjaśnia instruktor technik przetrwania.

Co należy wziąć ze sobą, gdy wychodzimy jednak wychodzimy na lód ( np. w przypadku wędkarzy)
- Kombinezon wypornościowy, kolce lodowe,telefon i zapalniczka zawinięta w foliowe woreczki- to jest absolutne minimum, gdy wychodzimy na pokrywę lodową- bezkompromisowo stwierdził instruktor. -W Skandynawii dzieci noszą w plecakach suchą odzież w plastikowych zawiązanych workach. W sytuacji gdy dziecko z jakichkolwiek przyczyn znajdzie się w wodzie, szczelnie zawiązany worek w plecaku jest swoistą kamizelka ratunkową - źródłem wyporności. A po wydostaniu się z wody, w worku znajdują się suche ubrania. Pamiętajmy, żeby mieć „uszy otwarte” – gdy lód zacznie skrzypieć-kładziemy się na brzuchu, lub na plecach i przesuwamy się w stronę brzegu.

Robert Szulc w komentarzu podaje
Bierzemy dwa drewniane kołeczki o średnicy ok. 3cm i dł.15 cm,dwa gwoździe z których odcinamy główki,wbijamy je w kołeczki z jednej strony,z drugiej strony nawiercamy kołeczki w otworki przekładamy sznurek,dł. sznurka dobieramy na rozstaw ramion,wieszamy kołeczki na karku i idziemy na lód.Nie stracimy paznokci podczas kąpieli gdy lód się pod nami załamie.Możemy też kupić gotowe w sklepie.

Pamiętajmy, żeby nie narażać swojego życia bez potrzeby. Gdy chcemy pojeździć na łyżwach- idźmy na lodowisko. Gdy chcemy łowić ryby- najlepiej róbmy to z pomostu. Z kolei dzieci zabierzmy na „kaczy dołek” do parku, aby udowodnić im, że zimowe zabawy mogą być fantastyczne, ale bezpieczne.

źródło: http://www.info-ostroleka.pl