Majowe klenie.

Dla większości maj to szczupak. Czemu nie? Jeśli ktoś lubi tłumy nad wodą, wędkarza co metr i spacerowiczów….. Dla mnie maj to rzeczne klenie. Taka alternatywa, odskocznia od hałasu, prosto nad rzekę, gdzie nie spotykam zbyt wielu wędkarzy, czasami nikogo. Mam tu spokój, słychać tylko szum wody, ćwierkające ptaki, czy rechoczące żaby. Jeśli ktoś z was ma taką ulubioną oazę, to wie o czym piszę. Idealne miejsce by odpocząć z wędką w ręku, popstrykać parę fotek akurat budzącej się natury.

Nad rzekę oczywiście zabieram spinning. Niezbyt mocny kij, ze średniej wielkości kołowrotkiem i żyłką 0,18 mm.
Na celowniku klenie. Dlaczego klenie? Dlatego, że to bardzo waleczne, ciekawe i piękne ryby. Do tego dość płochliwe, co nie czyni ich łatwą zdobyczą. Klenie fascynują mnie już od dawna.
Jak już pisałem powyżej, używam żyłki minimum 0,18 mm. W rzece, gdzie jest pełno zaczepów, korzeni, powalonych drzew, nie ma opcji, by kombinować z żyłkami 0,14 czy 0,16 mm. Kleń jest waleczny, silny i sztuka około 40 cm, lub większa w tych warunkach byłaby raczej nie do wyjęcia. Poza tym istotne jest to, żeby nie tracić przynęt, a zwłaszcza ryb z przynętami w pyskach, bo wiadomo jak kończy ryba z kotwicą w pyszczku. Jeśli jakimś cudem pozbędzie się jej, to przeżyje, jeśli nie – czeka ją śmierć z głodu!

A więc do rzeczy;
Przynęty – używam przede wszystkim woblerów. Dlatego, że są najbardziej uniwersalne. Modele pływające można puszczać z prądem rzeki pod zwisające gałęzie, czy krzaki, a takie miejsca często odwiedzają klenie. Wielkość woblerów jakie stosuję to od 2 do 5 cm. Nie jestem łowcą okazów, a w sumie w rzece, w której łowię okazów nie ma, więc nie widzę potrzeby stosowania dużych, selektywnych przynęt.

Drugą grupą przynęt są błystki obrotowe. Doświadczenie nauczyło mnie, że najskuteczniejsze są te ze srebrnym skrzydełkiem. Używam również błystek o innych kolorach, lub ich kombinacji, ale srebro sprawdza się zdecydowanie najlepiej. Miejscem, w którym najczęściej używam obrotówek, są łąkowe odcinki rzeki, zwłaszcza kiedy na lub nad powierzchnią wody gromadzą się owady. Wtedy warto ściągać blaszkę z prądem, efekty bywają zaskakujące! Numeracja przynęt – od 0 do 2 .
Oprócz opisanych powyżej przynęt stosuję czasami gumki lub koguciki, ale te sprawdzają się zdecydowanie gorzej, może poza okresami, kiedy to na ściąganego po dnie, czarnego twistera potrafi przywalić spory kleń. Zderzyło mi się tak kilka razy. Jednak prym wiodą coblery i obrotówki, są skuteczne zawsze!

Technika łowienia.
Zacznę od ubioru, bo to bardzo istotne. Oczywiście zawsze staram się ubierać maskująco. Łowienie kleni w małej rzece to nie zasiadka na grunt, gdzie przynęta ląduje kilkadziesiąt metrów od wędkarza. Tu często łowię kilka metrów od brzegu, czy od swojego stanowiska, więc jeśli będę zbyt widoczny – nie ma mowy o braniu! Staram się też przemieszczać jak najciszej, patrząc pod nogi. Nie mogę sobie pozwolić, aby blisko potencjalnej kryjówki klenia złamać stopą jakąś suchą gałązkę, czy patyk leżący na ziemi. Jednym słowem – staram się być niewidzialny i niesłyszalny.

Miejsca.
Przede wszystkim każdy dołek, spowolnienie nurtu, powalone drzewa, okolice zatopionych głazów, zakręty, skarpy. Godne uwagi są także wszystkie łąkowe odcinki rzeki.

Przynętę staram się zawsze podawać, o ile to możliwe, z jak największej odległości, jak najciszej. Z reguły zawsze ściągam wabik pod prąd, lub rzucam pod przeciwległy brzeg, by przynęta tak zwanym wahadełkiem spłynęła po łuku pod mój brzeg. Żyłkę nawijam możliwie wolno, czasami przestaję kręcić kołowrotkiem na kilka sekund. Wobka czy blaszkę warto przytrzymać szczególnie pod nawisami z gałęzi, czy w dołkach . Często wtedy właśnie następuje atak ryby. Generalnie nie ma tu żadnych tajemnic, czy tricków. Ja łowię klenie prawie dokładnie tak, jak pstrągi. Obławiam miejscówkę raz przy razie – konsekwentnie i dokładnie. Nagrodą za tę wytrwałość jest błyskawiczny i potężny strzał klenia w przynętę. W ciągu kilkunastu lat kleniowego spinningowania ani raz nie zauważyłem, żeby chociaż jedna ryba wzięła przynętę tak od niechcenia. Za każdym razem był to błyskawiczny, silny atak, którego nie da się opisać! Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że kleń jest w czołówce drapieżników, które biją najmocniej w przynętę. Zwłaszcza te, które osiągają powyżej 40 cm, W tym momencie nie wyobrażam sobie, co przeżywają koledzy znad większych rzek, którzy łowią klenie po 60, 70 cm!

Podsumowując chciałbym dodać, że kiedyś, jakieś 10 lat temu zabrałem do domu wymiarowego klenia. Zrobiłem to pierwszy i ostatni raz! Kleń jest kulinarną katastrofą i wszystkich namawiam do wypuszczania tych cudownych ryb!

Tak więc jeśli ktoś nie przepada za majowym hałasem nad jeziorami, niech wyskoczy nad jakąś rzeczkę, poszukać przygody i zmierzyć się z MAJOWYM KLENIEM.

Pozdrawiam – Grzegorz. źródło: wedkuje.pl